Thor: Miłość i grom

“Thor: Miłość i grom” – 4 część kultowej trylogii o super bohaterze Thor. Film ukazuje Boga Piorunów w obliczu wyzwania, z jakim do tej pory nigdy jeszcze się nie zetknął. Konieczności znalezienia wewnętrznego spokoju. Jednak na odpoczynek nie pozwoli Thorowi galaktyczny zabójca Gorr Bogobójca pragnący wymordować wszystkich bogów. Aby się mu przeciwstawić, Thor wzywa na pomoc Królewską Walkirię, Korga oraz swoją byłą, Jane Foster, która posługuje się jego magicznym młotem, Mjolnirem, nie gorzej niż on sam. Razem wyruszają w pełną niebezpieczeństw kosmiczną podróż. By rozwiązać zagadkę zemsty Rzeźnika Bóstw i powstrzymać go, nim będzie za późno.

Thor wspólnie ze Strażnikami Galaktyki przemierza wszechświat, pomagając w potrzebie uciśnionym. Podczas jeden z misji otrzymuje sygnał S.O.S. od niegdysiejszej wojowniczki, Lady Sif. Jakiś nieznany przeciwnik dziesiątkuje zastępy bogów. Thor również znajduje się na jego liście. Przy tym w niebezpieczeństwie znajdują się jego przyjaciele w Nowym Asgardzie, azylu, który znaleźli na Ziemi. Wyprawa na błękitną planetę doprowadza do konfrontacji syna Odyna z Gorrem Bogobójcą. Asgardczycy nie muszą się jednak obawiać dzierżącego nekromiecz i owładniętego obsesją zemsty przerażającego potwora, gdyż są chronieni przez Potężną Thor. Zaskoczeń nie ma końca. Gdy bladolicy złoczyńca porywa miejscowe dzieci, Thorowie, Walkiria i uprawiający natrętne gawędziarstwo Korg wyruszają ku gwiazdom szukać sojuszników walce z nieobliczalnym wrogiem – Gorrem Bogobójcą.

Miłość i grom pozostawia mieszane uczucia fanów z kilku powodów. Pierwszym jest prosta fabuła, która nie gwarantuje takich emocji jak w przypadku Ragnaroka. Poza konfrontacją na planecie spowitej mrokiem ukazaną w monochromatycznym stylu Waititi nie sięga po dosadniejsze środki wyrazu. Do znudzenia szafując wyświechtanymi żartami. Komizm czy to słowny, czy sytuacyjny był nieodłącznym elementem Ragnaroku, ale tam nie bił po oczach tak prostą formułą, jaką wybrał twórca Jojo Rabbit w tej produkcji. Gorr mający budzić niewyobrażalną grozę i zasiewać strach w sercach swoich przeciwników, lecz to też nie wyszło.